Na het shoppen hebben we het inmiddels traditionele afsluitende diner bij Applebees. Riblets, chicken quesadillas, steak, spinach dip, de leden en medewerkers van the Pride of the Netherlands laten het zich goed smaken, dit laatste diner op Amerikaanse bodem.
Na afloop van het eten wordt er even de tijd genomen om de Dayton 2010 tour in een samenvattend verhaal een succevolle tour te benoemen. Er is fantastisch samengewerkt met elkaar en er is fantastisch gewerkt voor elkaar om alles goed te laten verlopen. Dat zorgde voor een goede sfeer onderling. Ondanks het niet halen van finals is de tour een onvergetelijke ervaring geworden voor alle deelnemers. En dan moet het avondje inspirerende winterguards kijken nog beginnen!
Er wordt ook een aantal mensen in het zonnetje gezet. Ten eerste wordt er afscheid genomen van Trevor. Robby spreekt zijn dank uit voor alles wat Trevor voor de groep, de staff en de heel vereniging heeft betekent en Tamara overhandigt namens alle leden en de staff een hier in Amerika veelgezien cadeautje, slippers met stukken stof eraan, waarop door iedereen iets is geschreven. Een persoonlijke dankwoordje, maar ook kreten als superleuk, 888, koplampen naar voor, en skip Trevor. Applaus is er verder voor de organisatoren van de tour, de coordinatoren tijdens de tour en het hele staffteam.
En dan is het zover, we gaan naar de WGI world championships World Class finals kijken. De leden die al eerder zijn geweest, weten voor geweldigs ze te wachten staat en staan te popelen en de andere leden hebben er minstens zoveel zin in, aangestoken door de ervaren Amerikagangers. Er worden bij aankomst eerst wat spullen gekocht uit de souvie booth, shirtjes, dvd’s, patches en ook een nieuw soort (onbreekbare?) rifle, die we best eens uit willen proberen.
De Scholastic World is net begonnen als we echt de Arena binnengaan. Toch nog even een keertje slikken voor velen. Oh ja, hier hadden we dus zelf kunnen staan… Niet te lang bij stilstaan, lekker kijken en genieten van al het moois dat aan ons voorbij komt. We hebben geweldige plaatsen helemaal vooraan het veld. De performers kijken ons soms recht in ons gezicht aan. Up close and personal voor de Priders. We zien van dichtbij hoe voluit deze mensen gaan in wat ze doen, we horen ze ademen, we zien ze met elkaar onderling communiceren, stiekeme gebaartjes uitwisselen en we zien ze fantastisch performen naar en met het publiek. Ongelooflijk mooi!
Naar mate de avond vordert stijgt de spanning in de arena voor de top 3 van de World class. Als eerste van de drie betreedt Onyx uit Dayton Ohio het veld. Gekleed in zwart met bruine accenten zien ze in ieder geval gelikt uit. De show is niet de meest toegankelijke met niet te tellen geluiden als muziek, maar wat zijn ze goed. Alles wat ze doen lukt, en de energie knalt van het veld af. Wow, goed gedaan.
Daarna is het de beurt aan Pride of Cincinnati. Hun hippie show is behoorlijk bijzonder te noemen. Er is geen vloer om uit te leggen. Zodra de leden de tunnel uitkomen zitten ze in hun rol en beginnen ze met hun ‘ preshow’ performance. Dat dit een crowd favorite is is wel duidelijk, er is nog niets gedaan en het publiek staat te klappen, juichen en joelen in een staande ovatie die forever duurt. De show die ze doen staat als een huis en is ontzettend entertaining voor het publiek. Het afsluitende ‘let the sunshine’ neemt iedereen mee in een uitgelaten stemming. De staande ovatie die POC kreeg voorafgaand aan de show is niets vergeleken bij die na afloop. De arena wordt compleet afgebroken. Geweldig!
Je zou maar daarna op moeten treden. Dat moest Santa Clara Vanguard dus. Deze show is van een heel ander kaliber. Rustig, mooi, heel clean en met fantastisch equipment- en movementwerk. De leden hebben zich duidelijk niet van slag laten brengen door het tumult van hiervoor, ze leveren prima werk af.
Tja, wie zal dat winnen. Inmiddels zal jullie de uitslag ook wel bekend zijn, Onyx is er met de titel vandoor gegaan, Santa Clara is tweede geworden en POC derde. Nog voordat het bekende WGI confetti kanon werd afgeschoten kwam er nog een speciale mededeling. Er was een foutje gemaakt. Nummer 4 is eigenlijk 5e geworden en nummer 5 eigenlijk 4e. Sorry mensen, party on! Wat een blamage!! Maar er wordt slim en snel mee afgehandeld door het confettikanon af te schieten. Iedereen weer in de feeststemming, foutje (half) vergeten.
Voor de leden van the Pride of the Netherlands komt de tour dan toch echt bijna ten einde. Het beruchte Marriott feestje wordt natuurlijk bezocht en na een (heeeel) kort nachtje voor velen zitten we nu in de vans onderweg naar Chicago. Morgen om kwart voor negen zullen we met zijn allen landen op Schiphol. Tot dan voor de ophalers of tot volgende week voor alle anderen!